O luns , 13 de xaneiro, tivemos a 3º reunión do Club de
lectura para comentar o libro “CHÁMADEME SIMBAD” de Francisco Castro.
Recordamos momentos do libros que nos gustaron:
Brais e Antía: “O reencontro entre avó e neto”
Xian: “ As aventuras que viven os dous no sofá do salón”
Paula: “ Cando Paulo ve a seriedade do asunto e logra que
consigan chegar a un acordo”
Pablo e Emna Barcia: “ Cando le a carta do avó”
Silvia: “ No momento cando ve o cartel da taberna. Paulo paréceme
moi maduro”
Emna Alen: “ Cando di que
seu pai tiña a orella vermella de
tanto usar o móbil”
Juan: “ Cando pai e avó conversan”
Alicia: “ Cando xogan aos piratas”
Este libro invita a reflexionar sobre aspectos sobre os que
probablemente non se nos ocurriría nin pensar e estas son as nosas aportacións:
Xian: “Recórdame ao meu avó, que tamén sufríu esta
enfermidade”
Paula: “Simbad foi moi responsable, entendeu dende un principio a situación e
soubo xestionala”.
Pablo: “ Ás veces os nen@s podemos ser máis responsables que
os adultos”
Silvia: “ Ensinoume que facer pequenos xestos para axudar e
alegrar aos demais pode ser moi útil”
Emna Alen: “Paréceme que os nenos tamén podemos opinar . Os
adultos non adoitar escoitar a nosa opinión e toman decisión sen escoitarnos
sequera”
Antía: “ Ensinoume que non hai que sentir vergoña porque
alguén teña unha enfermidade, só hai que intentar axudar e comprender”.
Juan :” Hai que loitar polo que queres”.
Andrea: “ Non se pode deixar de lado a ninguén por sufrir
unha enfermidade, hai que axudalo”.
Andrea díxonos unha cousa moi bonita: “Eu creo que unha
persoa imaxinativa sempre está alegre”, fagámoslle caso a Andrea e sexamos
IMAXINATIVOS, o mesmo que Paulo e o seu avó.
Próxima lectura XOELIKI, un neno cibernauta.
