martes, 24 de marzo de 2020

VISITA DE SUSANA LAMELA E MARIBEL AO CLUB DE LECTURA DE PROFES




Nesta xuntanza do club de lectura de profes tivemos unha visita moi especial. Susana Lamela, escritora do libro que limos:

 INVISIBLE,CON MALETA VERDE E ZAPATOS VERMELLOS.

Veu con Maribel, outra compañeira do noso cole que xa está xubilada. Susana comentounos como o día que Maribel lle contou como fora a súa infancia decidiu escribir o libro. Lóxicamente hai partes noveladas.
"É a historia dunha nena que tivo que volverse invisible para resistir ao mundo que lle tocou vivir"

Falamos do libro e dos diferentes momentos que máis nos impactaron.
Os pais da protagonista son emigrantes, ela queda coa avoa na súa aldea e un día deciden mandala a un internado, onde empeza a súa etapa máis triste.
"Ás veces, ser invisible é o mellor que podes facer. Que os demáis pensen que non existes evita que centren a súa xenreira en ti"

As páxinas deste libro rezuman tristura, tristura que sentía a protagonista e a que non quería comentarlle a súa familia para non disgustala. E menos  a súa avoa.
"Canta dozura naquelas mans gastadas polo tempo e o traballo"

Aquel intenado tiña tantas normas que non sabían o que podían facer e o que non.
"Unhas normas tan estritas que un dubidaba ás veces, se tería permiso para respirar ou se tamén sería un delito"

O director e alguha profe tiñan tanta maldade que aquelas pequenas non chegaban a entendelo.
"...ás veces, as persoas que non están contentas coa súa vida, esfórzanse en facer, a vida dos demáis máis insoportable"

A protagonista da historia decidiu olvidar esta etapa nun recuncho do seu corazón pero sen rencor.

"Esquecer ás veces non é malo. Pura adaptación da vida"

Foi unha xuntanza inolvidable. Grazas Susana e Maribel pola vosa visita. Unha vez máis nos demostráchedes que sodes unhas persoas moi especiais.

ATA PRONTO!!! 




viernes, 13 de marzo de 2020

CHAMÁDEME SIMBAD NO 2º GRUPO DO CLUB DE LECTURA



Comezamos esta reunión con moitas gañas de compartir as nosas opinión cos compañeir@s, despois destos meses esperando e con tanto que contar, que o tempo non deu para moito.

Sendo o 2º grupo que comenta o libro “CHÁMADEME SIMBAD” de Francisco Castro, pouco queda que engadir sen repetirnos, sin embargo queremos destacar algúns aspectos:


É un libro triste, con momentos moi emotivos; o reencontro co avó, fíxonos saltar as bágoas a máis de un.


Invita á reflexión sobre o trato ás persoas maiores e enfermas, non é doado convivir con eles, pero hai que querelos e tratalos ben; son sonos e están indefensos.


Os adultos, ás veces non nos contan as cousas porque pensan que non o entenderíamos e porque cren que non sabemos ou non temos opinión. Están equivocados, case sempre somos razonables e entendemos os problemas e queremos enterarnos do que ocorre na nosa casa. Xa sabemos que as decisión non as podemos tomar, só queremos saber que contan con nós.


Xa estamos desexando ler o seguinte libro “XOELIKI” de Abraham Carreiro. Un neno coma nós, que vive tan tranquilo ata que lle toca resolver un problema cibernáutico e plantarlle cara aos ciberpiratas. Pinta ben!!!!